توزیع بهینه ی میراگرهای مثلثی شکل افزاینده ی سختی و میرایی جهت بهبود عملکرد لرزه یی قاب های خمشی

در این نوشتار دست یابی به توزیع بهینه ی سختی میراگرهای افزاینده ی سختی و میرایی (t a d a s)، جهت بهبود عملکرد یک قاب ۳ طبقه با استفاده از الگوریتم های بهینه یابی ژنتیک و توده ی ذرات انجام شده است. همچنین با ایجاد تغییراتی در الگوریتم تغییرشکل یکنواخت، توزیع بهینه ی میراگرها با استفاده از الگوریتم مذکور به دست آمده و نتایج آن با دو الگوریتم دیگر مقایسه شده است. معیار ارزیابی عملکرد سازه نسبت تقاضا به ظرفیت اعضاست، که مطابق با آیین نامه ی ۰۶-۴۱a s c e محاسبه شده است. نتایج نشان می دهد الگوریتم تغییرشکل یکنواخت با انجام تحلیل های بسیار کمتری نسبت به دو الگوریتم دیگر به توزیع بهینه ی سختی میراگرهای t a d a s در ارتفاع قاب دست پیدا می کند و هر چه نسبت تقاضا به ظرفیت طبقه یکنواخت تر شود، طرح مناسب تری به دست می آید.